လူမိုက္အားေပး မလုပ္နဲ ့။

လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားသူတစ္ေယာက္၏ ႏွိပ္စက္ကလူျပဳမူျခင္းကို ခံ၍ေနျငားအံ့။
ထိုသူသည္
ႏွိပ္စက္သူ၏ မတရားမွ ု ့(မေကာင္းမွ ု ့ျပဳျခင္း) ကို အားေပးေနသည္မည္၏။

Fart Contest

လက္ရွိအလုပ္ကို တန္ဘိုးထားပါ။

သင္၏လက္ရွိအလုပ္က အရမ္းေကာင္းတာပာုတ္ခ်င္မွပာုတ္ပါလိမ့္မည္။
ဒါေပမဲ႕ လက္ရွိအလုပ္မွာ..
အတတ္ပညာသစ္ေတြကို ရႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရး၊
စီးပြားေရးအခြင့္အေရး၊
ေလာကအေၾကာင္းကို ေလ့လာႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရး၊
အသိမိတ္ေဆြအသစ္ေတြကိုရႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးအျဖစ္ ရႈျမင္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးရွိပါလိမ့္မယ္။ယခုအခ်ိန္ကို သိမွတ္စရာေတြ သင္ယူရတဲ့ အခ်ိန္အျဖစ္ သေဘာထားျပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနလိုက္ပါ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္ကို ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ရႏိုင္မွာမပာုတ္ေတာ့လ ို ့ပါ။

Ref : ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရွဳခဲ႔ဖူးတဲ႔အထဲကပါ။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ဖုိးထယ္လို မျဖစ္ေအာင္ ေနၾကပါစို ့။

‘‘ပထမအ႐ြယ္ ေမာင္ဖိုးထယ္ ၊လယ္ကိုထြန္ယက္ေနပါသည္။
ဒုတိယအ႐ြယ္ ကို္ဖိုးထယ္ ၊လယ္ကိုထြန္ယက္ေနပါသည္။
တတိယအ႐ြယ္ ဦးဖိုးထယ္ ၊လယ္ကိုထြန္ယက္ေနပါသည္။’’

လူပ်ိဳနဲ ့လူအို ဘာကြာသလဲ။

    ဒီေန ့အလုပ္နားရက္ေလ။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္တယ္။

‘‘ငါ အိမ္ေျပာင္းမလို ့ကြာ၊ လာကူနိုင္မလား’’ တဲ ့။ေအးကြာ ငါ အခန္းရွင္းရအုန္းမယ္။ျ႔ပီးေတာ့ အ၀တ္ေတြ

ေလွ်ာ္ရအုန္းမယ္။ အားသြားရင္ေတာ ့ ငါလာခဲ့မယ္လို ့ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။အားေတာ့ နာပါရဲ ့။

ထမင္း၊ ဟင္း ခ်က္ေနရင္းနဲ ့ ဖတ္ဖူးတဲ့ အင္တာဗ်ဴးနဲ ့ဟာသေလး သြားသတိရမိတယ္။

ဒီလိုေလ..

ေမး-  လူပ်ိဳနဲ ့ လူအိုဘာကြာသလဲ

ေျဖ-  လူပ်ိဳက အိမ္အလုပ္ကို သူ ့သေဘာသူ လုပ္တယ္။

        လူအိုကေတာ ့ မိန္းမခိုင္းလို ့ လုပ္ရတယ္။ ..တဲ ့  ဟီးး ဟီးး။

အေတာ္ဆိုးတဲ ့ သူေတြ။ဘာလို ့မ်ား မိန္းမခိုင္းတိုင္းလုပ္ရမွာလဲ။က်ေနာ္ကေတာ ့ရွင္းရွင္းဘဲ။

ကိုယ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီး အရွင္သခင္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ကိုယ္လုပ္တယ္။ တခါတေလေတာ့လဲ ကိုယ့္မိန္းမကို သနားတယ္။က်ေနာ္ဘာလုပ္လုပ္ မေျပာရဲရွာဘူး။

အလုပ္နားရက္ဆို  က်ေနာ္မနက္ေစာေစာထျပီး မ်က္ႏွာသစ္ ေစ်းသြားမလို ့အ၀တ္အစားလဲေနတာကို အိပ္ယာေပၚကမ်က္လံုးေလးေတာင္ဖြင့္မၾကည့္ရဲရွာဘူး။က်ေနာ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီး အရွင္သခင္မဟုတ္လား

ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျပီးလို ့ က်ေနာ္ပန္းကန္ေတြေဆးေနရင္လည္း ဘာမွမေျပာရဲရွာဘူး။ တုန္တုန္ရီရီနဲ ့

ေရခဲမုန္ ့ေတြခပ္စားေနရရွာတယ္။ ေအးလို ့တဲ ့။

‘‘မယားေနစ ေၾကာင္ေသမွ ’’ဆုိတာ တကယ္မွန္တာဘဲ။က်ေနာ့္ ကိုယ္္ေတြ ့။

က်ေနာ္က သူ ့ေရွ ့မွာ ေၾကာင္သားဆီျပန္ စားျပမိခဲ့ဘူးတာကိုး။က်ေနာ္ဘာလုပ္လုပ္ မေျပာရဲရွာဘူး။

အ၀တ္ေဟာင္းေတြေလွ်ာ္ဖို ့ က်ေနာ္လုပ္ေတာ့ မ၀န္ ့မရဲနဲ ့ေျပာရွာတယ္။သိုးေမြးအေႏြးထည္ကိုေတာ့
သူ ့ဘာသာ လက္နဲ ့ေလွ်ာ္ပါရေစတဲ့။
ဒီေန ့ ငါးသေလာက္ကို သရက္သီးစိမ္းေပါက္ထည့္ျပီး အခ်ဥ္ဆီျပန္ခ်က္တယ္ေလ။စားျပီးေတာ့ အေၾကာေတြတက္တယ္လို ့ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့ေျပာရွာတယ္။အားႏြဲ ့တဲ့မိန္းမသားကို အႏိုင္က်င့္တယ္ဘဲ ေျပာလည္း ခံရမွာဘဲ။က်ေနာ္က စိတ္ႀကီးတယ္ မဟုတ္လား။
လာစမ္းဆိုျပီး နင္းႏိွပ္ေပးပစ္လိုက္တယ္။ သူ ့ခဗ်ာ ဘာမွ မေျပာရဲရွာဘူး။က်ေနာ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီး အရွင္သခင္ေလ။ဘာရမလဲ။ဟင္းး ဟင္းး။

ေမး  - “မိန္းမကိုဘာနဲ႔ ႏႈိင္းလို႔ ရမလဲ”

ေျဖ - “ေစာင္နဲ႔ ၊ ’’        ‘‘ ၿခံဳလိုက္ရင္ အိုက္တယ္၊ ဖယ္လိုက္ရင္ ခ်မ္းတယ္”

အပ်ိဳႀကီးဘဲ လုပ္မယ္

 " စိုေသာလက္ မေျခာက္ေစႏွင့္ "
ဂ်ာမန္ ျမိဳ ့စားၾကီးတြင္ အရြယ္ေရာက္ျပီးေသာ သမီး သံုးေယာက္ ရွိသည္ ။ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္
ေနၾကျပီ ။ သို ့ေသာ္ ဘယ္သမီးကို ေယာကၤ်ား အရင္ေပးစားရမလဲ ျမိဳ ့စားၾကီး ေ၀ခဲြမရနိုင္ ျဖစ္ေနသည္ ။ သို ့ႏွင့္ တစ္ေန ့တြင္ သမီး
သံုးေယာက္စလံုးကို ေခၚျပီး ေျပာသည္ ။
" ကိုင္း..သမီးတို ့ေရ..သမီးတို ့ကို ေဖေဖ တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္.. ေဟာ့ဒီ ေရဖလားက ေရထဲ ..သမီးတို ့ရဲ ့လက္ကို
စိမ္လိုက္ၾကပါ...လက္ကို အ၀တ္နဲ ့ လံုး၀မသုတ္ဘဲ ဒီအတိုင္းထားပါ...၊ လက္အရင္ ေျခာက္တဲ့ သမီးကို ေဖေဖ
အရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳေပးမယ္ "
သမီးမ်ား ၄င္းတိို ့၏ လက္ကို ေရထဲ စိမ္လိုက္ ၾကသည္ ။ သမီးၾကီး ႏွစ္ေယာက္က အေဖ ေျပာသည့္အတိုင္း ေအးေအးေလး ထိုင္ကာ လက္ေျခာက္မည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္သည္ ။
သမီးအငယ္ဆံုးကမူ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရမ္းျပီး " ေယာကၤ်ား မယူခ်င္ဘူး ..ေယာကၤ်ား မယူခ်င္ဘူး ဟု တခ်ိန္လံုး ေအာ္ေနေလ၏။

အီးေမးလ္ ေဖၚ၀ပ့္အား မွတ္သားထားခ်င္းျဖစ္၍ ခရက္ဒစ္ မေပးႏိုင္ပါ ခည။

ဘယ္ရမလဲကြာ.

ကုိထံုနဲ႔ သူ႔ဇနီးသည္တို႔ ကားငွားစီးလာစဥ္ျဖစ္သည္။ကားေနာက္ခန္းတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္ ထိုင္စီးလာၾကသည္။
ကားဒရိုင္ဘာက ေနာက္ၾကည့္မွန္ကုိ ခ်ိန္ေနပါတယ္။ ဒါကုိျမင္တ့ဲကုိထံုက...
"မင္းက ငါ့မိန္းကုိ ခိုးၾကည့္မလို႔ေပ့ါေလ၊ ဘယ္ရမလဲကြာ...ဖယ္စမ္း ငါေမာင္းမယ္၊ ဒီမွာလာထိုင္"

  " ဟုတ္သလိုိုလိုပဲ "
သား က အေဖ့ကို ေမးသည္ ။
" ေဖေဖ....ေဖေဖ ဘယ္အရြယ္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသလဲ.ဟင္ "
" ၂၄ ႏွစ္အရြယ္မွာ.."
" ေမေမ ကေကာ.."
" ၂၂ ႏွစ္မွာ "
" ေၾသာ္....အဲ့ဒါဆို...ေမေမက ေဖေဖထက္ ၂ႏွစ္ေစာျပိး အိမ္ေထာင္ျပဳတာေပါ့ေနာ္.."

ပထမဆံုး အေတြ ့အၾကံဳ။
ယခုကိစၥသည္ သူမဘ၀အတြက္ ပထမဆံုးကိစၥပင္ျဖစ္ပါသည္။ သူမသည္ ေက်ာခင္းကာလွဲအိပ္ရင္း
ၾကြက္သားမ်ားကိုေတာင့္ထားမိေလသည္။ သူ႔ကိုျငင္းဆန္ရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုကို
စဥ္းစားရင္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေအခ်ိန္ဆြဲေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သူကေတာ့
လံုး၀လက္ေလ်ာ့ဟန္မျပပဲ သူမအနားသို႔ တိုးကပ္လာေလသည္။ ေၾကာက္ေနသလားဟု
ေမးေသာအခါတြင္ သူမကရဲ၀ံ႕စြာေခါင္းခါျပမိသည္။
သူသည္ ယခုလိုကိစၥမ်ားတြင္ အေတြ႔အၾကံဳရင့္က်က္ေသာသူတေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ေနရာမွန္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားၾကသည္။ အထဲထိ
ႏိုက္စမ္းလိုက္ေသာအခါ သူမ နာက်င္မႈျဖင့္တကိုယ္လံုးတုန္ခါသြားျပီး
အေၾကာအျခင္မ်ားေတာင့္တင္းသြားသည္။ သူသည္ ေျပာထားသလိုပင္
ညင္ညင္သာသာျပဳလုပ္ေၾကာင္းသူမသိပါသည္။
သူက သူမမ်က္၀န္းကိုစိုက္ၾကည့္ရင္း စိတ္မပူရန္၊ သူ႔အေနႏွင့္
အေတြ႔အၾကံဳအမ်ားႀကီးရွိေၾကာင္းထပ္ေျပာျပန္သည္။ သူျပံဳးျပေသာအခါ သူမ
စိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္ၿပီး သူအတြက္လြယ္ကူေစရန္
တတ္ႏိုင္သမွ်က်ယ္က်ယ္ဟေပးထားလိုက္သည္။
သူ႔ကိုျမန္ျမန္ကိစၥၿပီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေတာင္းပန္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္
သူကေတာ့ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္သာ ဆက္လုပ္ပါသည္။ ေနာက္တၾကိမ္တြင္
အသားမွ်င္မ်ားစုတ္ျပတ္ၿပီး တကိုယ္လံုးနာက်င္မႈကိုခံစားလိုက္ရသည္။
ေသြးအနည္းငယ္ထြက္လာသည္ ကိုလည္း သူမသိရွိလိုက္သည္။
အရမ္းနာသလားဟု သူကထပ္ေမးေနျပန္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားျပည့္လွ်ံေနေသာ္လည္း
မနာသေယာင္ေခါင္းခါက ဆက္လုပ္ရန္ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ သူက ကြ်မ္းက်င္စြာ
ဆက္လုပ္ေနေသာ္လည္း သူဘာလုပ္ေနမွန္းမသိေအာင္
သူမစိတ္လႈပ္ရွားကာထံုေပေပျဖစ္ေနမိသည္။
အတန္ၾကာေသာ္ သူမမွအရည္အခ်ိဳ႕တာက်ိဳးသလိုေပါက္ထြက္သြားသည္ကို ခံစားရၿပီး သူသည္
အရာတစ္ခုကိုေအာင္ျမင္စြာ အျပင္သို႔ထုတ္လိုက္ေလသည္။ သူမ သက္ျပင္းေမာမ်ား
႐ႈိက္ထုတ္ေနရင္း ကိစၥေအာင္ျမင္ၿပီးေၿမာက္သြားသည္ကို ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။
သူကေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျပံဳးျပရင္း ေတာ္ေတာ္ ကိုင္ရတြယ္ရခက္တဲ့ ခေလးမဟု
ေရရြတ္ေလသည္။သူမကလည္းမခ်ိၿပံဳးေလးျပံဳးျပလိုက္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ေက်းဇူးတင္စကားကို သြားဆရာ၀န္အားဆိုလိုက္ေလသည္။ အထက္ပါအျဖစ္အပ်က္မွာ
သူမ၏ ပထမဆံုးသြားႏႈတ္သည့္ေန႔က အေတြ႔အၾကံဳပင္ျဖစ္ေလသည္။

(နားလည္မႈ)

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်းလက္ေဒသမွ ေတာင္သူဦးႀကီးတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္သို႔လာလည္သည္...

ရန္ကုန္သို႔ေရာက္ျပီးေနာက္ ဘုရားသြားရန္အတြက္ လိုင္းကားတက္စီးသည္...

ေဘးခံုတန္းတြင္ တစ္ေနရာစာထိုင္လို႔ရႏိုင္သည္ကို

ေတြ႕သျဖင့္ ထုိင္ေနေသာမိန္းကေလးအား ေျပာလိုက္သည္...

"သမီး...... ဟိုဘက္နည္းနည္းတိုးပါလား ...... အဘ ဖင္ကေလးခ်ခ်င္လို႔"

"ဘာ..... ရွင္ ရိုင္းလွခ်ည္လား ...... အသက္ကိုမွ အားမနာ... မဖယ္ေပးႏိုင္ဘူး....

ဟြန္း.."

"ဒါဆိုလည္း ရပါတယ္ကြယ္ .... အဘ ေနာက္ကပဲ -ြယ္လိုက္ေတာ့မယ္....."


အီးေမးလ္ ေဖၚ၀ပ့္အား မွတ္သားထားခ်င္းျဖစ္၍ ခရက္ဒစ္ မေပးႏိုင္ပါ ခည။

Don't Judge Too quickly

ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ ဥပေဒသစ္တရပ္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာလိုက္ရာဝယ္*…

လက္ထပ္ထားျပီး

ငါးႏွစ္အတြင္းမွာ အၾကင္လင္မယားတိုင္း ရင္ေသြးတေယာက္ ရရွိထားျပီး ျဖစ္ရပါမယ္

တဲ့။ ဒီတာဝန္ကို မေက်ပြန္ခဲ့ရင္ သက္ဆိုင္ရာမွ ၾကီးၾကပ္၍ ေယာက္်ားတေယာက္ကို

ေစလႊတ္ကာ ထိုအိမ္ေထာင္ရွင္မအား မိခင္တေယာက္ ျဖစ္လာေစေရးအတြက္ လိုအပ္သည္မ်ားကို

တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေပးမွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။

ငါးႏွစ္ေျမာက္ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ က်င္းပျပီး ေနာက္တေန႕မွာ ေတာ့ အခုထိ

ကေလးမရေသးတဲ့ အၾကင္စံုတြဲဟာ ဒီကိစၥကို စဥ္းစားရေတာ့တာေပါ့…

ေယာက္်ားလုပ္သူက…

"မိန္းမေရ… ကိုယ္ကေတာ့အလုပ္ သြားရေတာ့မယ္ကြာ။ ဒီကေန႕ သက္ဆိုင္ရာ ရံုးခ်ဳပ္က

လႊတ္တဲ့လူ လာလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလဲ အခ်စ္ရာ။ ကိုယ္ကမွ

အျဖစ္မရွိခဲ႕တာကိုး။ မင္းသာ ျဖစ္လာသမွ်ကို သတၱိရွိရွိနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေပေတာ့။

ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ကြာ… "

အဲဒီလိုေျပာျပီး ေခါင္းကိုငိုက္စိုက္ဆြဲ… မ်က္လႊာကို ေအာက္ကိုခ်ျပီး

စိတ္ဓာတ္က်စြာနဲ႕ပဲ အိမ္ကေန ထြက္သြားေတာ့တယ္။ သူ႕အမ်ိဳးသမီးကေတာ့

အိမ္မႈကိစၥတာဝန္ေတြကို ဆက္လုပ္ေနတာေပါ့။

ခဏေနေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကေန ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလိုက္ရတယ္။ တံခါးဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့သူက

သက္ဆိုင္ရာက လႊတ္လိုက္တဲ့ လူမဟုတ္ပါဘူး။ ေမြးကင္းစအရြယ္ ကေလးေလးတေယာက္ကို

ဓာတ္ပံုရိုက္ေပးဖို႕ လာရင္း အိမ္နံပါတ္မွားျပီး ေရာက္လာတဲ့ ကင္မရာမင္း

တေယာက္ပါ။

အမ်ိဳးသမီးက တခါးဖြင့္လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ဓာတ္ပံုဆရာက စေျပာပါတယ္…

"မဂၤလာရွိေသာ နံနက္ခင္းပါခင္ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ လာရင္းကိစၥကေတာ့… "

"သိ.. သိ.. သိပါတယ္ရွင့္… ဦး.. အဲ ကိုဘယ္သူ… "

"က်ေနာ့္နာမည္ ေဝယံ လို႕ ေခၚပါတယ္ ခင္ဗ်ာ… ကြ်န္ေတာ္ အထူးျပဳထားတဲ့

အလုပ္အကိုင္က… "

"သိ.. သိျပီးသားပါရွင္… ခဏထိုင္ပါဦး "

"ခင္ဗ်ား အမ်ိဳးသားလဲ သေဘာတူမယ္ ထင္ပါတယ္ဗ်ာ… "

"ဟုတ္တယ္ရွင့္.. ဒီမနက္ပဲ က်မတို႕ ဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတာပါ… ဒီကိစၥကို

ဒီအိမ္ထဲမွာပဲ ရွင္းဖို႕ မွာသြားပါတယ္။ "

"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ… အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ အခုပဲ စလိုက္ၾကရေအာင္ေလ။ "

"ဟို… ဟိုေလ… က်မက ဒါမ်ိဳးေတြ အေတြ႕အၾကံဳမရွိဖူးေတာ့ ဟိုဒင္း… ဘယ္ကဘယ္လိုစရမယ္

မသိဘူးေနာ္…"

"ဒီကိစၥအတြက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားကိုးစမ္းဘာဗ်ာ…။ အင္း… က်ေနာ့္အထင္ေတာ့

ဒီဆိုဖာေပၚမွာရယ္… ေဟာဟိုက စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာရယ္… ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ..

အကႌ်ဗလာနဲ႕။ ဒီေကာ္ေဇာေပၚမွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေဘာင္းဘီတို ဒါမွမဟုတ္ အေပၚက

အဝတ္တထည္ေတာ့ ဝတ္ထားမွ ေကာင္းမယ္ဗ်။ "

"ဘုရား..ဘုရား… အဲေလာက္ၾကီးေတာင္လား… "

"ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ တေခါက္ထဲနဲ႕ေတာ့ ဘာပံုထြက္လာမလဲမွ မသိႏိုင္တာ။ ပံုစံ

ေျခာက္မ်ိဳးေလာက္ဆိုေတာ့ စိတ္ခ်ရတာေပါ့ အမၾကီးရာ။ "

"က်မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္… အခုၾကားရသမွ်ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္လို႕ပါ။ "

"ဒီလိုေပါ့ဗ်ာ… ဘာကိုမွ ခ်ဳပ္တီးမထားဘဲ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့

အခါက်ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈက ပိုျပီး ၾကီးမားတတ္တယ္ မဟုတ္လား… "

"အရင္ဦးဆံုး က်ေနာ္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ ပံုေတြကို ျပခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ "

"ရွင္ဖန္တီးခဲ့တာ… အင္း… ျပေလ… ရွင့္မွာ အခ်ိန္ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ "

"ဟာ… အေလာသံုးဆယ္ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ ဒီအလုပ္မ်ိဳး လုပ္တယ္ဆိုတာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္

ျပီးျပီးေရာ ဘယ္ရပါ့မလဲ… "

(ေျပာရင္း ဆိုရင္း ဓာတ္ပံု အယ္လ္ဘမ္ကို ဖြင့္ျပျပီး)

"ဒီပံုကို ၾကည့္ၾကည့္ပါဗ်ာ။ ခ်စ္ဖို႕ မေကာင္းဘူးလား။ ဒီအတြက္ က်ေနာ္

ေလးနာရီတိတိ အခ်ိန္ေပးခဲ့ရတယ္။ ထြက္လာတဲ့ ရလဒ္က လွမွလွပဲေလ။ "

"ဟင္းးးးးး (သက္ျပင္းေတြခ်လိုက္ တံေတြးျမိဳလိုက္ လုပ္ေနရင္း) ဟုတ္တယ္ေနာ္

ကေလးေလးက ခ်စ္စရာေလး… ဒါေပမယ့္ ေလးနာရီၾကီးကေတာ့ မမ်ားဘူးလား ရွင္… "

"ဒါေပါ့.. ဒါေပါ့… နားနားျပီး ဆက္လုပ္ရတာေပါ့… ၾကည့္စမ္းပါဦးဗ်ာ.. ဒီေအာက္က

ပံုကိုၾကည့္စမ္းပါ… အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဘစ္စ္ကား ေခါင္မိုးေပၚမွာ…ဗ်။ "

"ကားေခါင္မိုးေပၚမွာ… အေမေလး… မၾကားဖူးတာေတြ ၾကားေနရတယ္… ထူးဆန္းပါေပ့ရွင္။ "

"ဒီလိုဗ်… အမ်ိဳးသမီးတေယာက္… သူကလဲ က်ေနာ့္ အလုပ္အကိုင္ကို သိတယ္..

ယံုၾကည္တယ္.. အားကိုးတယ္ေပါ့ဗ်ာ… သူက သူ႕အမ်ိဳးသားကို အထူးအဆန္း

ျပခ်င္လို႕ဆိုျပီး က်ေနာ့္ကို အလုပ္လာအပ္တာေပါ့… အေတြ႕အၾကံဳရွိေနေတာ့လဲ

မခက္ပါဘူးေလ။

အဲဒီအေခါက္က အလုပ္သေဘာအရ ဆိုေပမယ့္ က်ေနာ္က တကယ့္ကို ေစတနာနဲ႕ စိတ္ႏွစ္ျပီး

ၾကိဳးစားေပးခဲ့တာဗ်။ "

"ေဟာ.. ေဟာဟိုပံုကိုၾကည့္ အဲဒါက ပန္းျခံထဲမွာ… "

"ပန္းျခံထဲမွာဆိုတာက… လူေတြနဲ႕ေလ။ လူေရွ႕သူေရွ႕လဲ အလုပ္ျဖစ္တယ္.. ဟုတ္လား။

သူမ်ားေတြက ဝိုင္းၾကည့္ေနမွာေပါ့။ "

"လူေတြၾကည့္တာ မၾကည့္တာ ဂရုမစိုက္ပါဘူးဗ်ာ… ကုန္ကုန္ေျပာမယ္… က်ေနာ္က

လူတမ်ိဳးဗ်။ လူေတြ ဝိုင္းအံုၾကည့္ေလ က်ေနာ့္ရဲ႕ အရည္အေသြးေတြက

ေတာက္ေျပာင္ေလပဲ…။ အဲဒီတေခါက္ကေတာ့… ဘယ္လိုေျပာမလဲ… အေမလုပ္သူက

ဗီဒီယိုမင္းသမီးဗ်… သူက အဲဒီနည္းနဲ႕ နာမည္ၾကီးခ်င္တာေလ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ တကယ္လဲ

ဟိုးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္သြားတာပါပဲဗ်ာ။ "

"ဗုေဒၶာ… ဘုရား.. ဘုရား… "

"ဟုတ္တယ္ဗ်… ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီမွာ စလိုက္တာ ညေန ငါးနာရီမွ ျပီးတယ္။

အဲဒီတုန္းကေလာက္ တေခါက္မွ မပင္ပန္းဖူးဘူးဗ်ာ.. တကယ္ပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က

တုန္ေနေအာင္ ခ်မ္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတဲ့ လူေတြကလဲ ျပံဳလို႕ ခဲလို႕…

အထပ္ထပ္ စုအံုေနတာတင္ အဝိုင္းၾကီး ငါးထပ္ေလာက္ရွိတယ္။ လူက တအားမ်ားေလေတာ့

အလုပ္လုပ္ရတာလဲ သိပ္ ခရီးမတြင္ဘူးေလ။ "

"ရွင္တို႕က လူအုပ္ၾကီးေရွ႕မွာ... အိုးေရးးးး အိုးးေရးးး "

"ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ လူအုပ္ၾကီးပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလဲ ပြဲက်ျပီး

လက္ခုပ္ေတြဘာေတြ ဝိုင္းတီးေပးၾကတာဗ်။ အဲဒီမွာ အေမလုပ္သူက စိတ္ေတြတိုလာတာပါပဲ…

က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကပဲ ပြဲမပ်က္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေပးခဲ့ရတာေပါ့။ ေနာက္ေတာ့

ရဲေတြေရာက္လာျပီး က်ေနာ့္ကို လူကူရွင္းေပးတယ္… အမွန္က က်ေနာ္က ေနာက္ထပ္

ႏွစ္ကြက္ သံုးကြက္ေလာက္ ဆြဲခ်င္ေသးတာဗ်။ ဒါေပမယ့္ ခ်မ္းကလဲ

ခ်မ္းေနၾကျပီဆိုေတာ့… (အယ္လ္ဘမ္ကို ျပန္ပိတ္၍ ေျပာ) ကဲ… အခုပဲ စၾကမလား… က်ေနာ္

ေထာက္တံထုတ္လိုက္မယ္ေလ… "

"ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႕ရဲ႕ ကင္မရာေထာက္တဲ့ ေထာက္ကို အိတ္ထဲကထုတ္ဖို႕ ဇစ္ဆြဲသံလဲ

ၾကားလိုက္ေရာ… "

အဲဒီအမ်ိဳးသမီးလဲ ေနရာမွာတင္ ေမ့လဲက်သြားပါေလေရာ။

" အထင္မလဲြပါနဲ ့ "
ျမိဳ ့တစ္ျမိဳ ့တြင္ မီးေလာင္မွဳျဖစ္ပြါးသည္ ။ မီးရွဳိ ့သူကို ဖမ္းမိသည္ ။ မီးေလာင္ခံရေသာ အိမ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အိမ္တြင္
ေနေသာ ရာဘင္နိုဗစ္ခ်္ ( ဂ်ဴး )ကို သက္ေသအျဖစ္ တရားရံုးက ဆင့္ေခၚသည္ ။ တရားသူၾကီးက ေမးသည္ ။
" သက္ေသ ရာဘင္နိုဗစ္ခ်္ .အဲ့ဒီညက ျမင္သမွ်ကို ရံုးေတာ္ကို ေျပာျပပါ "
" ဟုတ္ကဲ့..အသံဗလံေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ အိပ္ယာက နိုးသြားတယ္ ..ဒါနဲ ့ ဇနီးသည္ ဆာရာရဲ ့ ဂါ၀န္ကို
ေအာက္ပိုင္းကေန မ တင္လိုက္တယ္.."
" အိပ္ယာထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို ့လင္မယား ဘာလုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ ေျပာမေနနဲ ့..ေမးတာကိုပဲ ေျဖပါ.."
" ဟုတ္ကဲ့..ဆာရာရဲ ့ ဂါ၀န္ကိုေအာက္ကေန မ တင္လိုက္တယ္ ...ၾကည့္လိုက္တယ္.."
" သက္ေသ ရာဘင္နိုဗစ္ခ်္ ..မဆိုင္တာကို မေျပာပါနဲ ့ "
" ဟုတ္ကဲ့..ဆာရာရဲ ့ ဂါ၀န္ကို ေအာက္ကေန မ တင္လိုက္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္တယ္...
အပူရွိန္ကို ခံစားလိုက္ရတယ္.."
" မဆိုင္တာကို မေျပာနဲ ့လို ့ ဘယ္ႏွစ္ခါ သတိေပးရမလဲ..ရံုးေတာ္ကို မထီမဲ့ျမင္လုပ္မွဳနဲ ့ ခင္ဗ်ားကို အေရးယူ
နိုင္တယ္..နားလည္လား.."
" ျပတင္းေပါက္ခန္းဆီးကို ဆာရာရဲ ့ဂါ၀န္နဲ ့ ခ်ဳပ္ထားတာ .က်ေနာ့္ အျပစ္လား ခင္ဗ်ာ..."

အီးေမးလ္ ေဖၚ၀ပ့္အား မွတ္သားထားခ်င္းျဖစ္၍ ခရက္ဒစ္ မေပးႏိုင္ပါ ခည။

ေနာက္တာေနာ္...ဟီဟိ

ထား၀ယ္လံုခ်ည္(ၾကား၃-ၾကား ၀င္ပါခ်င္ယင္) ၀ယ္ထား။

မိုးကေလးကတစိမ့္စိမ့္ အေနာက္ယမ္းေ၀ွ ့သျဖင့္မိုးေပါက္သည္တစ္ခါတစ္ခါႀကီးမားလာျပီးလွ်င္ ဓနိမိုးဓနိကာအိမ္မ်ားကို တျဖန္းျဖန္းႏွင့္ရိုက္၏။ ျမင္းပန္းထိမ္လင္မယားအိမ္ေရွ ့ရွိ ပိေတာက္ပင္အိုႀကီးမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သိမ့္သိမ့္ခါသြားသည္။

ျမင္းပန္းထိမ္ဟုေခၚရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကား ပန္းထိမ္လုပ္ရင္း ျမင္းေမြးေသာေၾကာင့္တည္း။ ေန ့ကၽြတ္စီ၊ ညကၽြတ္စီ လင္မယား ရန္ျဖစ္တမ္းအခ်စ္စမ္းၾကေသာအမူအက်င့္ေၾကာင့္လည္း ကေလးကအစ ေခြးအဆံုးသိၾကေလသည္။

ထိုေန ့တစ္ေန ့လံုးမိုးတဖြဲဖြဲႏွင့္ မစဲႏိုင္ရွိေခ်သည္။ ျမင္းပန္းထိမ္မိန္းမလည္း ေစ်းပိတ္ျပီျဖစ္၍ ေရာင္းျပီးလက္က်န္ ဥယ်ာဥ္ကြမ္းမ်ားႏွင့္အေလးေတာင္းတို ့ကိုရြက္ကာ ဦးေခါင္းေမာ့ေမာ့ ရင္ေကာ့ေကာ့ႏွင့္ အိမ္သို ့ျပန္လာေလသည္။လင္သည္ေမာင္ကား မ်က္မွန္နက္ႀကီးကို နဖူးေပၚတင္၍ မယားသည္၏ လာလမ္းကိုေမွ်ာ္ကာ ေစာင့္စားလင့္၏။ ဇနီးသည္လည္းေၾကာ့ေၾကာ့၊ ေၾကာ့ေၾကာ့ႏွင့္ ေပါက္လာျပီးလွ်င္ အိမ္ေပၚသို ့တက္ေလသည္။ ထိုျမင္းပန္းထိမ္လည္း ‘‘ဘယ္လင္ငယ့္အိမ္၀င္ေနလို ့ သည္ေလာက္ၾကာရတာလဲဟင္- ဗိုင္းဒါမ’’ ဟုဆီးႀကိဳ၍ ပ႗ိသႏၶာရျပဳ၏။

‘‘ေတာ္က်ဳပ္ကို သည္လိုမေျပာနဲ ့ သိရဲ ့လား၊ တစ္ေန ့လံုးရွာရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာလို ့။ ရွင္ပန္းထိမ္ကိုဘယ္သူလာအပ္သလဲလို ့- ကဲေျပာစမ္း။ ရွင့္လုပ္စာ ဘာမ်ားစားရသလဲလို ့ -ကဲဆိုစမ္း။ က်ဳပ္လိုဟာမ်ိဳး ထမင္းထုပ္နဲ ့လည္ရွာစမ္းပါေတာ္ အေၾကာင္းသိရေအာင္။ ဘယ္သူအႏြံအတာခံျပီးရွာေကၽြးမလဲဟင္။ ဒါနဲ ့ေတာင္မွ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာနဲ ့က်ဳပ္ကို ဘယ္လိုအစားမွတ္သလဲ’’

ကရားမွ ေရယိုက်ဘိသကဲ ့သို ့သဖြဖြႏွင့္ ခ်က္က်ေအာင္ ေျပာလိုက္ေသာ မယား၏စကားရပ္တို ့ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္္နားေထာင္ျပီးသည္၏အႏၱိမအဆံုး၌လင္သည္ေမာင္သည္ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာ ေထာမနာ ေပးေသာအားျဖင့္ ဖိနပ္ခ်ြတ္သို ့လွမ္းရန္အားယူေနေသာ ဇနီးသည္ကို ကန္ခ်လိုက္ေလသည္။

မိန္းမသည္ ေလွကားရင္းတြင္ အေခြသားပံုလွ်က္လဲ၏။ျမင္းပန္းထိန္မိန္းမသည္လည္း အေလးရွိရာသို ့ခ်ဥ္းရန္အားထုတ္၏။ေဒါသပုန္ခင္း၍လာေသာျမင္းပန္ထိမ္ဆရာၾကီးကား ဖိနပ္ခၽြတ္မွလႊားခနဲခုန္ဆင္း၍ အၾကင္သို ့ေသာ မယ္ပပ၏ ဆီေခ်းတစ္ဆယ့္ေလးသစ္တက္ေနေသာကုပ္တိုကို ႏွိပ္ခြစီးျပီးလွ်င္ ပါးက ို ရိုက္လတံ့ဟုရြယ္၏။ဆရာၾကီး၏နဖူးေပၚတြင္အတင့္အတယ္စံပယ္လွ်က္ရွိေသာမ်က္မွန္နက္ၾကီးသည္လည္း မိမိ၏ဇာတိခ်က္ျမဳွပ္ျဖစ္ေသာႏွာရိုးေပၚသို့ဆင္းသက္လိုက္၏။ ထိုအခါမွ ဆရာႀကီးသည္ သတိရ၍ မိန္းမ၏ ဇက္ကို ဒူးႏွစ္လံုးျဖင့္ ေခတၱညွပ္ျပီးလွ်င္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္မွန္ကိုခၽြတ္ တစ္ဖက္ျဖင့္ မ်က္မွန္အိမ္ကိုႏွ ုိက္။က်နေသသပ္စြာျဖင့္မ်က္မွန္ကိုအိမ္သြင္းျပီးလတ္ေသာ္ အကၤ်ီအိတ္ထဲသို ့ျပန္ထည့္ေလသည္။ ထုိမွ်ေလာက္ေသာ အေတာအတြင္းကေလးတြင ္ျပားျပားပိေနေသာ မိန္းမသည ္ေအာက္မေန၍တအားကုန္ ေဆာင့္လိုက္ေလရာ ေယာက္်ားျဖစ္သူသည္ ပက္လက္လန္လဲေလသတည္း။

မိန္းမလည္းလြတ္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ အကၤ်ီလက္ကိုပင့္၏။

‘‘ၾကည့္စမ္း-ၾကည့္စမ္း ရွင္ဘာအျငိဳးနဲ ့ သည္လိုလုပ္တာလဲ ဟင္’’ဟု တစ္ခြန္းေျပာ၏။ ထဘီတိုတိုျပင္၀တ္၏။

‘‘က်ဳပ္ကိုစမ္းတာလား’’ဟု တစ္ခြန္းေတာလိုက္ျပန္၏။ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္တို ့ကို ကပ်ာကသီ ရစ္ပတ္လိုက္၏။

‘‘ဘယ္လိုအစားမွတ္သလဲ’’ ဟုတတိယမၸိ သံုးႀကိမ္မေျမာက္တေျမာက္ထ၍အတြန္ ့တြင္ ျမင္းပန္းထိမ္ဆရာႀကီးသည္ အစင္းသားလဲေနေသာဣရိယာပုတ္မွ မတ္မတ္ေနေသာဣရိယာပုတ္သို ့ ရုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲလိုက္ျပီးလွ်င္ခ်စ္လွစြာေသာဇနီးသည္၏ ပါးျပင္ကို ေျဖာင္းေျဖာင္းမည္ေအာင ္တီးလိုက္ေလသည္။

‘‘အမယ္ေလးေတာ္ လုပ္ၾကပါဦး’’ဟူေသာ စူးရွေသာအသံႀကီးသည္ အေနာက္ေလပင့္ရာသို ့ အလံေလးဆယ္လယ္တစ္ကြက္ခန့္ပါသြားျပီးမွ မိုးသက္ေလသက္တို ့ႏွင့္ေရာေႏာကာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားေလ၏။အိမ္နီးပါးခ်င္းတို ့သည္ ထိုအသံကိုၾကားၾကကုန္၏။သို ့ေသာ္ မည္သူမွ် ဆင္းမလာၾက။ေျခရင္း၊ေခါင္းရင္းႏွင့္ အိမ္ေရွ ့အိမ္မ်ားမွ အိမ္သားတို ့သည္ကား ဣေျႏၵရရႏွင့္ရွဳစား လွ်က္ရွိၾကကုန္၏။ကူညီဖ်န္ေျဖရန္ကား မည္သူမွ် စိတ္မကူး။
     ျမင္းပန္းထိမ္လည္းအရိုက္ ခ်စ္ဇနီးအငိုက္တြင္ မလဲေအာင္မီရာလွမ္းဆြဲလိုက္ရာ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ား တစ္ပံုတစ္ေခါင္းႀကီး ၎၏လက္ထဲတြင္ပါလာေလ၏။ ပါလာသမွ်ဆံပင္တို ့ကို တင္းက်ပ္ႏိုင္သမွ် တင္းက်ပ္စြာ လက္တြင္အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္၍ခိုင္မခိုင္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္ခန္ ့တုပ္ဆြဲစမ္းသပ္ျပီးမွ အိမ္ေပၚသို ့ ဇနီးခ်စ္အားဆြဲတင္၏။ အိမ္ေပၚေရာက္ေသာ္ ထရံတြင္ညွပ္ထားေသာလိပ္ေက်ာက္ျမီးကို အားေသာလက္တစ္ဖက္ျဖင့္လွမ္းဆြဲျပီးလွ်င္ အဘယ္မယားအား ေက်ာတစ္ရာ၊ရင္တစ္ခတ္၏။ ျပီးလတ္ေသာ္ ျမိဳင္ရပ္ႏွင္ရန္က်န္ေပေသးရကာ ဇနီးသည္၏ဆံပင္ကိုဆဲြလွ်က္ႏွင့္ပင္ ေလွကားကို သံုးထစ္ လွ်င္တစ္လွမ္းက်ခွမ္း၍င္ျပန္ေသာ္ လမ္းမတစ္ေလ်ာက္ တရြတ္ပါေအာင္ ဆြဲငင္သြားေလ၏။
     ထိုအတြင္း လွ်ပ္သည္ျပက္၏။ ေတာင္အရပ္ဆီမွ မိုးသည္ခ်ဳန္း၏။
    ‘‘သိၾကားမင္ႀကီးရဲ ့ၾကည့္ေနရက္ေတာ့မလား’’ ဟုႏွာသံပါပါႏွင့္တအားညွစ္ထုတ္လိုက္ေသာ ျမင္းပန္းထိမ္မိန္းမ၏အသံသည္ မိုးျခိမ္းသံကိုအေဖၚျပဳကာ စၾကာ၀ဠာတံတိုင္းသို ့လိုက္ပါသြားဘိ၏။
ဤအျခင္းအရာတို ့ကို သိာကားမင္းႀကီးသည္ မိမိ၏ ဣဒၶပါဒ္တန္ခိုးျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ေပမည္။
    ျမင္လွ်က္ႏွင့္ ရွဳစိမ့္နိ ုင္ပ္ဦးမည္ေလာ။
   သိၾကားသာသနာေရာက္ခါနီးတြင္ သိၾကားစြမ္းျပခ်င္သည္မွာတရြရြျဖစ္ေနသည့္အထဲတြင္ ဤမေလွ်ာ္ေသာအမွ ု ့ကို လ်စ္လ်ဴျပဳနိဳင္အံ့ေလာ။ပန္းထိမ္လင္မယားတို ့ ေထြးလံုးရစ္ပတ္နွင့္ ေလးထပ္ေက်ာင္းလမ္းထိပ္သို ့ေရာက္သို   ့ေရာက္လုနီးသည္ႏွင ့္တျပိဳင္နက ္ လက္တစ္ဖက ္ကာ ေလာက္ေလး ၊ခါးပိုက္ေထာင္တြင္ေလာက္စာလံုးအျပည့္နွင့္ကိုယ္ေယာင္ကိုယ္၀ါ မည္းေမွာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္ကား သိၾကားမင္းထင့္။ဟုတ္ေပလိမ့္မည္။ သိၾကားမင္းလူေယာင္ဖန္ဆင္း၍ လူ ့ျပည္သို ့ သက္ဆင္းျဖစ္ရမည္။သို ့ေသာ္ အေသအခ်ာရွဳ ့စမ္းပါရေစဦး။ သိၾကားမင္းက ဘယ္သူနွင့္တူသလိုလိုရွိလိုက္ ပါဘိ။
အလို....လက္စသတ္ေတာ ့ ကိုေဒါင္းပါကလားကရို ့။
မဟုတ္လွ်င္မခံတတ္၊ မေတာ္သည္ကိုေတြ ့လွ်င္မေနတတ္ေသာ ကိုေဒါင္းမွာ မိန္မသားတအားႏြဲ ့အား ထိုသို ့ေဆာ္ကားႏွိပ္စက္သည္ကိုျမင္လွ်င္ အူေရာအသည္းပါ ကြ်မ္းသႏ ၱာလန္ကာ လွ ုိက္လွ ုိက္လွဲလွဲျဖစ္ေအာင္ စိတ္ဆာသြားေလသည္။ အူထဲမွ လိမ့္၍က္လာေသာမခံခ်င္စိတ္သည္ အထက္သို ့လွ်ံျပီး သကာလ လက္ဖ်ားသို ့ေရာက္လာေအာင္ ေ၀က်လာေလရကား လက္ယားလာေလစည္။ ထိုယားလာေသာ လက္တစ္ဖက္သည္ ေလာက္ေလးကို အဆင္သင့္ကိုင္ျပီး ျဖစ္ေလရာ ကိုေဒါင္းသည္ သိၾကားမင္းတို ့၏အေဆာင္အေယာင္ျဖစ္ေသာ မကို႗္အစား၊ ခေမာက္ကိုေခါင္းေပၚတြင္မာန္ပါပါနွင့္အသာတင္။ မိုးႀကိဳးသြားတည္းဟူေသာ ေလာက္စာလံုးကိုႏွုိက္။ ဘယ္ေျခကိုေရွ ့ထား၊ညာေျချဖင့္ကိုယ္ကိုမတ္ျပီးလွ်င္ မိုးႀကိဳးသြားကို အားကုန္လႊတ္၏။
     ‘ေဒါင္’ ဟူ၍ ကုလားတက္ေခါက္သံထက္ ျပင္းေအာင္ျမည္ေသာအသံ၏အဆံုးတြင္ ပန္းထိမ္ဆရာမွာ မယားကိုလႊတ္၍နားထင္ကိုလက္ျဖင့္အုပ္ကာ အိမ္ေပၚသို ့ ကသုတ္ကရက္တက္ေျပးေလ၏။ကိုေဒါင္းလည္း ေက်ာင္းလမ္းထိပ္ကို ခပ္သုတ္သုတ္ ခ်ိဳးျပီးေသာ္ ပန္းထိမ္ဆရာ၏ အိမ္ေရွ ့တည့္တည့္မွေန၍ အိမ္တြင္းရံကို ဖုန္းဖုန္းျမည္ေအာင္ေလာက္ေလးနွင့္ပစ္၏။
ထို ့ေနာက္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ပဲဟု စိတ္တြင္မွတ္၍ ေလာက္စာလံုး တစ္လံုးကိုအႏွိ ုက္ ၊ ေနာက္မွေန၍ လူတစ္ေယာက္သည္ ႏွိ ုက္ေသာလက္ကို တုပ္ဆြဲလိုက္ေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္မိရာ...
     ျမင္းပန္းထိမ္ ဆရာကေတာ္သည္ အၾကည့္ခံရသူတိုင္းေလာင္ကၽြမ္းျပာက်သြားရေလာက္ေအာင္ မီးလွ်ံကဲ ့သို ့ေတာက္ပပူျပင္းေသာ မ်က္လံုးတို ့ျဖင့္ မိမိကိုၾကည့္ကာ-
‘‘ရွင္..က်မလင္ကို ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ၊
မခံဘူးေတာ ့ မခံဘူး။ လာ- ရဲသြားတိုင္မယ္’’ ဟုေျပာဆိုကာ လက္ကိုအတြင္သား ဆြဲေခၚေနသည္ကို ေတြ ့ရေလ၏။
      ကိုေဒါင္းသည္ မင္သက္မိသြား၏။
     ကိုေဒါင္းတည္းဟူေသာ သိၾကားေယာင္မွာ ဆုတ္ကန္ဆုတ္ကန္နွင့္သာ ပါသြားေတာ ့ေလသတည္း။
ရဲစခန္းသို ့ေရာက္၏။ ရဲမ်ား၀ိုင္းလာ၏။ အသိလိုလို စာသင္တစ္ေယာက္က ‘‘ဘာျဖစ္တာလဲ’’ဟု မိမိကို ေမးလိုက္သလား မေျပာတတ္။မိမိလည္းျပန္ေျပာလိုက္၏။ဘာေျပာလိုက္သည္ မသိ။ ရာဇ၀တ္အုပ္္မင္း လည္းအပါးသို ့ေရာက္လာ၏။ျမင္းပန္ထိမ္မိန္းမ အသံခ်ည္းပင္။ဘာမ်ားေျပာၾကသလဲ မဆိုနိဳင္။
ရာဇ၀တ္အုပ္မင္းကား ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နွင့္။ထိုအတြင္း လူစုလူေ၀းလည္းႀကီးမားလာသည္။ ႀကီးမားေသာ လူစုလူေ၀းတည္းဟူေသာအဏၰ၀ါျပင္က်ယ္တြင္ ကိုေဒါင္းသည္စံုးစံုးျမဳပ္၍ နစ္ေနသည္။ မြန္းလွခ်ည့္ဟု ေအာက္ေမ့ေနရင္းက ရာဇ၀တ္အုပ္မင္း၏လက္သည္မိမိပခံုးအား ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သေယာင္ျပဳသည္ကို သတိထားလိုက္မိ၏။
    ‘‘ဲကဲ- မင္း ဘယ့္ႏွယ္လုပ္လိုက္တာလဲကြယ့္ ေမာင္ေဒါင္းရဲ ့၊ စကားမမ်ားနဲ ့ကြာ ေငြငါးက်ပ္ရွာယူခဲ ့’’ဟု ရာဇ၀တ္အုပ္မင္းသည္ အမိန္ ့ခတ္ႏွိပ္ျပီးလွ်င္ လူထုႀကီးကို ခြဲလိုက္၏။

      အေနာက္ဘက္တစ္ခြင္မွ မိုးကေလးမ်ားညို ့၍ ညို ့၍၊လာတိုင္း လာတိုင္းကိုေဒါင္းသည္ သူ၏မမ

 ၀ယ္ေပးေသာ တစ္ခါ၀တ္ျပီးသားထား၀ယ္လံုခ်ည္ကေလးကို ေငြ၆က်ပ္ျဖင့္ ထံုရိပ္အေပါင္ဆိုင္တြင္ အဆံုးခံ လိုက္ရသည္ကို ေျပးျပီးအမွတ္ရသျဖင့္ ယခုကိုပင္လွ်င္ စုတ္တသပ္သပ္္ ျဖစ္မိေသးေလသတည္း။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ေမာင္ထင္၏++++++++++++++++++++ကိုေဒါင္း+++++
     
  
  

ျဖစ္သလိုဘဲ စားၾကစို ့။

Breakfast
                                    ငါးေျမြထိုးေျခာက္ေၾကာ္၊ေကာက္ညွင္းေပါင္း။

မနက္စာ။
                                                      ခရမ္းသီး-အဖုတ္သုပ္။

                                                          ငါးခူ-အကင္။

၀က္အသဲေၾကာ္။

ေရႊဖရံုသီးဟင္း။

ဆိတ္သားဆီျပန္ဟင္း။

                                                    ပင္လယ္စာ ဟင္းခ်ိဳ။

ဖက္ထုတ္၊ငါးကင္ေပါင္း။

ျမင္းခြါရြက္သုပ္။

ေန ့လည္ေရေႏြးၾကမ္းကိုေတာ့ျဖစ္သလိုဘဲ ေျမပဲေၾကာ္ေလးနဲ ့ျမည္းရေတာ့မယ္။

Duck Stew

တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဲကင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲ ဝင္ၿပီး ဘဲကင္ဝယ္ခဲ့တယ္။ ဘဲကင္မဝယ္ခင္ ေကာင္တာက အေရာင္းစာေရးမကို ဘာဘဲအမ်ဳိးအစားေတြ ရွိသလဲလို႔ ေမးလိုက္တယ္။

စာေရးမ...."ကြ်န္မတို႔မွာ ပီကင္းဘဲနဲ႔ နန္က်င္းဘဲဆိုၿပီးရွိတယ္။ ဘယ္ဘဲမ်ဳိးကို လိုခ်င္ပါသလဲ"
လူငယ္..... "အဲဒီဘဲႏွစ္မ်ဳိးကို ဘယ္လိုခဲြျခားပါသလဲ"

ဘဲအမ်ဳိးအစားကို ခဲြျခားဖို႔ စာေရးမက လူငယ္ကို မီးဖိုထဲေခၚသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘဲေလွာင္အိမ္ထဲက ဘဲတစ္ေကာင္ကို ထုတ္ၿပီး ဘဲဖင္ကို လက္နဲ႔ႏုိက္လိုက္တယ္။ ဘဲက "ဂြတ္.. ဂြတ္" နဲ႔ ထေအာ္တယ္။

"ၾကားလား.. ဒီလိုေအာ္တာက နန္က်င္းဘဲ"

စာေရးမက ေနာက္ဘဲတစ္ေကာင္ကို ထုတ္ၿပီး ဖင္ကိုလက္နဲ႔ ႏိုက္လိုက္ျပန္တယ္။ ဘဲက "ဂတ္.. ဂတ္."နဲ႔ ထေအာ္တယ္။

"ၾကားလား .. ဒီလိုေအာ္တာ ပီကင္းဘဲ" လို႔ လူငယ္ကိုရွင္းျပတယ္။ လူငယ္က ဘဲကင္တစ္ေကာင္ကိုဝယ္ၿပီး ဆိုင္က လွည့္ထြက္ခါနီးမွာ စာေရးမကို ေမးလိုက္တယ္။

"ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ.. "

အေရာင္းစာေရးမ ျပန္ေျဖလိုက္တာက.. "ေနာက္ေဖးခန္းကို လိုက္ခဲ့ပါ" ဟူတည္း။
Preparation for Ingredients
1 fresh duck (2 to 2.5 KG)
6 Star anises
2 Cinnamon sticks
2 1st fingers size of Lang Ginger
5-8 pieces of garlic
5 small red onions
8-10 eggs (boil the eggs till completely cooked. Remove the shells)

Preparation for seasonings
1 tea spoon (or adequate) of 5 spices powder
8-10 soup spoons of dark Soya Sauce
8-10 soup spoons of light Soya SauceAdequate of sugarAdequate of salt
4 soup spoon of Chinese cooking wine
Method

Boil a 1/3 pot of water.Put in all the ingredients and the seasonings except for the duck. When the water is boiling, put in the duck.

Need to push or move the duck once in every 2-3 minutes. Also need to “watering” the duck on the part where doesn’t cover by the water/sauce.

Turn the duck once in every 20 minutes until the duck is cooked. It takes about 1 hour or 1 hour and 20 minutes.

စကၤာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ခ်င္ပါသလား။

အပ္ခ်ေလာင္း...Spass...EP...PR ရေစဗ်ား။

ကိုကိုေရ..ဖုန္းလာေနတယ္.....အဲ..မွားလို ့။
ကိုအဂၤ်င္နီယာဆိုတဲ့...လူႀကီး ထေတာ့၊မနက ္၆နာရီထိုးျပီ..ထေတာ့။

ေတာက္...အိမ္မက္က ေကာင္းခန္းေရာက္မွကြာ။

၅မိနစ္ေလာက္ျပန္ႏွပ္လိုက္တာ၊ ၁၅မိနစ္ျဖစ္သြားျပီ။ေတျပီ ဆရာ။

တယ္ေတာ္တဲ့..ငါပါလား။ ၁၀မိနစ္နဲ ့ သြားတိုက္၊မ်က္ႏွာသစ္၊ေရခ်ိဳး၊အ၀တ္လဲႏိုင္တဲ့ ငါ..တယ္ေတာ္ပါလား။

၇နာရီခြဲ ဖို ့ ၃မိနစ္ဘဲလိုေတာ့တယ္။ အလုပ္ခ်ိန္က္ို အပုိအလိုမရွိ အလုပ္တက္ႏိုင္တဲ့ငါ တယ္ေတာ္ပါလား။

၁၁နာရီ( Tea Time)ေတာင္ေရာက္ျပီဘဲ။ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ေကာ္ဖီ၁၀ျပားဖိုး  
၀ယ္ေသာက္ပစ္လိုက္အုံးမယ္။
ငါကြ စိတ္ႀကီးတယ္။ ဟီ ဟိ။

စားၾက ၀ါးၾကမယ္ဆိုတဲ့ ေန ့လည္၁နာရီ။

အဲဒီလိုနဲ ့ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လုပ္ၾကရင္းနဲ ့....

ည၇နာရီ၄၅မိနစ္ မွာအလုပ္ျပန္လို ့ပါျပီ ခင္ဗ်။ နဲနဲေလးသြက္လိုက္ရေအာင္။ အ၀တ္ေတြ ေလွ်ာ္ရအုန္းမယ္။
ဘာမွ မပူနဲ ့ကို ့လူ။ ည၉နာရီဆုိ အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီ။

ညစာ ထမင္းခ်က္မစားခ်င္လဲရတယ္။  တီဗီြၾကည့္ အပန္းေျဖရင္း ေကာ္ဖီနဲ ့ ေပါင္မုန္ ့စားေပါ့ေနာ။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။

ကိုကိုေရ..ဖုန္းလာေနတယ္.....အဲ..မွားျပန္ျပီ။
ကိုအဂၤ်င္နီယာဆိုတဲ့...လူႀကီး အိပ္ေတာ့၊၊ ည၁၂နာရီထိုးျပီ..အိပ္ေတာ့။

ဟုတ္ကဲ့ ခင္ည  အိပ္ပါေတာ့မယ္။

က်ေနာ္က စကၤာပူမွာ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အဂၤ်င္နီယာဗ် ။ ‘‘ေခသူမဟုတ္’’ ဘူး ။

တယ္ေတာ္တဲ့ ငါပါလား။ ဟီ ဟိ။